Prije 117 godina, 1901. godine osnovana je Nikšićka štedionica, prva banka u tadašnjoj Knjaževini Crnoj Gori. Dobila je ime po gradu u kojem je osnovana, a koji je u to doba uveliko pisao nove i drugačije strane istorije. Nastanak jednog naprednijeg društva i grada služio je kao podstrek i razvoju privrede, pa je osnivanje crnogorske pivare „Onogošt“ (1896.) i Prve nikšićke štedionice (1901.) dovelo do stvaranja industrijskog i bankovnog kapitala. To je ujedno, prelomni trenutak koji otvara novi period u daljem razvoju privrede i društvenih odnosa u Nikšiću.

Zagovornik osnivanja Prve Nikšićke štedionice (u početku nazvane Prva nikšićka novčana zadruga), a u stvari prve banke u Knjaževini, bio je Joco Petrović, poznati finansijski stručnjak. Na Osnivačkoj skupštini, 6. januara 1901. godine privremeni upravni odbor Štedionice je okupio trgovce, zanatlije i neke glavare koji su usvojili dokument „Pravila Štedionice“. Prema usvojenim Pravilima:

„Cijelj je Štedionice da u narodu razvija i potpomaže štednju i da povoljnijem kreditom unapređuje trgovinu i rad u zemlji. Prema tome, ova će primati od svakoga ušteđeni novac na priplod i davaće zajmove na određenu dobit“.

O tome koliko je namjera osnivanja Štedionice bila duboko ozbiljna govori i postojanje više upravnih tijela: Glavna skupština, Upravni odbor sa ravnateljstvom i Nadzorni odbor. Ravnateljstvo je predstavljalo poslovodni dio Upravnog odbora, a sačinjavalo ga je pet osoba (poslovođa, blagajnik, kontrolor i dva zamjenika).

Već 5.marta 1901. godine, gospodar Crne Gore Nikola I Petrovića dao je svoju zvaničnu podršku osnivanju Prve nikšićke štedionice, pa je tadašnji predsjednik Državnog savjeta, Božo Petrović, potpisao rješenje kojim su odobrena „Pravila“.

Prvu poslovnu godinu Štedionica je završila sa čistim dobitkom. Iako neznatan, ovaj dobitak je, ipak, pokazao da je prva bankarska ustanova u Knjaževini tokom prve godine postojanja prebrodila mnoge probleme, obezbijedila opstanak, ali i otvorila put za nastanak i razvoj novih finansijskih jedinica u drugim privrednim centrima.

Štedionica je već 1908. godine, osnovala filijale van Nikšića u Velimlju i Šavniku, a nakon Balkanskog rata i u Pljevljima. Uporedo sa širenjem u Crnoj Gori, radila je i na stvaranju poslovnih veza sa stranim bankama. Ipak, uspješno poslovanje Štedionice donekle su poremetili Balkanski rat 1912-1913. godine, kao i zvanična odluka da u tim ratnim danima zaštiti zaduženo stanovništvo time što je donijela Zakon o produžetku rokova plaćanja u građanskim potraživanjima.

Na četrnaestoj godišnjoj skupštini, 2. marta 1914. godine, Štedionica je nazvana Nikšićka kreditna banka i pod ovim nazivom je poslovala kratko – do izbijanja Prvog svjetskog rata 1914. godine. Nikšićka kreditna banka je obnovila poslovanje tek 1923. godine, kada su se donekle smirile političke i društvene zategnutosti i kolebanja valuta.

Nakon prestanka rada tokom Drugog svjetskog rata, bankarske aktivnosti su se nastavile krajem 1944. godine i to u okviru sistema Narodne banke Jugoslavije.

Razdvajanjem Narodne banke Jugoslavije i Službe društvenog knjigovodstva u Nikšiću je formirana nova štedionica. Kao podrška regionalnom razvoju Crne Gore, 1961. godine formirana je Komunalna banka za opštine Nikšić, Šavnik i Plužine. Nakon njene transformacije, od 1966. godine, banka je poslovala pod nazivom Komercijalna banka Nikšić.

Godine 1967. izvršena je cjelovita integracija bankarskog sistema Crne Gore u jedinstveni sistem Investicione banke Titograd (IBT). Komercijalna banka – Nikšić u taj sistem je ušla sa statusom filijale i takav status zadržala sve do 1978. godine.

Te godine, a u skladu sa novom transformacijom bankarskog sistema, formirana je Nikšićka osnovna banka, ali u okviru Investicione banke Titograd, kao glavne poslovne banke u Crnoj Gori. Nikšićka banka u svom radu je dobila značajnu samostalnost u poslovanju: konstituisala je svoje organe upravljanja, i značajno učestvovala u ukupnim investicionim i drugim aktivnostima privrede regiona.

U 1990. godini opet dolazi do čvršćeg objedinjavanja skoro svih osnovnih banaka u Crnoj Gori u jedinstveni sistem Montenegrobanke Titograd. Tom prilikom Nikšićka banka gubi značajnu samostalnost u poslovanju, iako je zadržala status Glavne filijale. U tom periodu osjeća se odsustvo aktivne podrške razvoju privrede ovog regiona kao posledica izmještanja centra moći odlučivanja o finansijskim tokovima. Sve je to dovelo do zaostajanja u razvoju same banke.

Nakon dugotrajne transformacije bankarskog sistema, 28. februara 1992. godine, odlukom Skupštine osnivača banka se izdvaja iz sistema Montenegrobanke u samostalnu banku pod nazivom Nikšićka banka d.d. Nikšić – da bi kasnije juna mjeseca 1995. g. odlukom osnivača – akcionara, Banka bila transformisana u akcionarsko društvo pod nazivom Nikšićka banka a.d. Nikšić.

Sam naziv Nikšićka banka a.d. asocirao je na banku lokalnog karaktera pa je usljed toga 2007. godine izvršena potpuna promjena vizuelnog identiteta i naziv je promijenjen u Prva banka Crne Gore – osnovana 1901. Ovim izmjenama željela se sačuvati tradicija koju banka ima, ali i afirmisati njena aktivnost na čitavoj teritoriji Crne Gore. Uporedo sa tim, promijenjeno je i sjedište banke, sa novom lokacijom u Podgorici.

Danas, nakon 117 godina postojanja, Prva banka je moderna bankarska institucija, koja predstavlja spoj iskusnih bankarskih stručnjaka i mladih, obrazovanih ljudi, spremnih da prepoznaju potrebe svojih klijenata i izađu im u susret. Prva banka prati svjetske trendove u bankarstvu, poštujući zahtjeve poslovanja, uz uvijek prisutnu viziju – da postane stabilna poslovna banka bazirana na crnogorskim resursima i crnogorskom znanju.